امروزه ذخیره سازی اطلاعات برای کاربران بسیار ضروری و مهم است و همینطور دستگاه های مختلفی برای کمک به این امر تولید و ساخته شده است . در تمامی صنف ها و منازل دوربین مداربسته نقش بسزایی دارد که لازم به ذکر است که دوربین مداربسته بدون اتصال به دستگاه DVR و NVR توانایی ارائه خدمات را ندارد. در نتیجه این امر باید اطلاعاتی در رابطه با دستگاه های DVR و NVR کسب کنیم تا در روند استفاده از دوربین های مداربسته به مشکلی بر نخوریم.
ضبط کننده DVR نوعی دستگاه ضبط ویدیوی دیجیتالی است که تصاویر آنالوگ یا اچدی را از دوربین مدار بسته گرفته، آنها را دادههای دیجیتال تبدیل میکند و سپس این دادهها را روی هارد دیسک ذخیره میکند. در سوی دیگر، NVR را داریم که نوعی دستگاه ضبط ویدیویی تحت شبکه بوده و برای ضبط و مدیریت تصاویر در دوربینهای مداربسته تحت شبکه به کار گرفته میشود.
بارزترین تفاوت NVR و DVR به نحوه پردازش دادههای ویدئویی در هر یک از این دستگاهها مربوط میشود. پردازش دادههای ویدیویی در سیستم DVR توسط خود دستگاه ضبط کننده انجام میشود. در مقابل، دستگاه NVR دادهها را در دوربین رمز گذاری و پردازش کرده، سپس آنها را به دستگاه ضبط ارسال میکند؛ دستگاه ضبط نیز وظیفه ذخیره سازی و کنترل از راه دور را بر عهده دارد.
از منظر دیگر، سیستم NVR با دوربینهای تحت شبکه کار میکند و این در حالی است که دستگاههای DVR دوربینهای آنالوگ و آنالوگ اچ دی را پشتیبانی میکنند. در واقع، دستگاههای ضبط دادهها را به شیوههای متفاوتی ذخیره، پردازش و کنترل میکنند و به همین دلیل به دوربینهایی با کارکردهای مختلف نیز نیاز دارند.
هنگام خرید باید توجه کرد که رکوردر یا دستگاه ان وی آر (NVR) یکی از مهمترین اجزای تشکیل دهنده یک سامانه نظارت تصویری است. در صورت بروز مشکل برای دستگاه NVR ، کل سیستم مدار بسته متوقف شده و هیچ تصویر زنده یا ضبط شده ای وجود نخواهد داشت.
ضمن بررسی مزایا و معایب هر دو دستگاه، نکات مهمی را برای تصمیم گیری در رابطه با خرید DVR و NVR بیان خواهیم کرد.
مهمترین تفاوت DVR و NVR به نحوه پردازش تصاویر و ویدیوها در آنها مربوط میشود. پردازش دادههای ویدیویی سیستمهای DVR در همان دستگاه انجام میشود. در مقابل، دادههای سیستم NVR در دوربین رمزنگاری و پردازش شده و سپس برای پخش به دستگاه ضبط ارسال میشوند.
یکی دیگر از تفاوت NVR و DVR مربوط به اتصال دوربینها به این سیستمها است. این سیستمهای ویدیویی دادهها را به روشهای مختلف پردازش و کنترل میکنند و به همین دلیل ممکن است به دوربینهای مختلفی نیاز داشته باشند.
یکی دیگر از تفاوتهای DVR و NVR به انعطاف پذیری سیستم انویآر مربوط میشود. در واقع، سیستمهای DVR تنها میتوانند با استفاده از دوربینهای سیمی کار کنند و این در حالی است که دستگاههای NVR قابلیت کار با دوربینهای سیمی و بیسیم را با یکدیگر ادغام میکنند.
از این روی میتوان گفت سیستم دیویآر از نظر کار با دوربین و سایر ویژگیهای نصب انعطاف پذیری کمتری دارد.
ضبط و ذخیرهسازی دادهها در سیستم تحت شبکه نیازی به اینترنت ندارد و امکان کنترل و دسترسی به سیستم از راه دور نیز فراهم است؛ به همین دلیل سیستمهای NVR برای کار کردن نیازی به پهنای باند شبکه ندارند. در مقابل، سیستمهای DVR برای دسترسی به اطلاعات راه دور به پهنای باند شبکه نیاز دارند.
سیستم NVR امکان ذخیره دادهها را روی انواع هارد دیسک با ظرفیتهای متفاوت و همچنین روی شبکه دارد. در مقابل، دستگاههای DVR دادهها را تنها روی هارد دیسک ذخیره میکنند. به علاوه، سیستم دیویآر از هارد دیسکهایی با حداکثر ظرفیت ۶ ترابایت پشتیبانی میکند و در مقابل سیستمهای تحت شبکه انویآر قابلیت کار با هارد دیسکهایی از ظرفیت ۱۰ تا ۱۲ ترابایت را دارا هستند.
تفاوت DVR و NVR در کیفیت تصاویر نیز به چشم میخورد. سیستمهای دیویآر به دلیل کار با امواج آنالوگ کیفیت و وضوح تصویر به مراتب پایینتری از سیستمهای تحت شبکه انویآر دارند.
سیستمهای DVR به وسیله کابل کواکسیال به دستگاه متصل میشوند و این امر منجر به بروز مشکلات و محدودیتهایی در روند نصب و راه اندازی آنها میشود. در مقابل، نصب و راهاندازی دستگاههای NVR به دلیل تحت شبکه بودن آنها کاری به مراتب سادهتر است.
یکی از مهمترین مزایای سیستمهای DVR این است که قیمت پایینتری نسبت به سیستمهای NVR دارد. به علاوه، سیستمهای دیویآر از دوربینهای مداربسته آنالوگ استفاده میکنند و همین مسئله موجب صرفه جویی در هزینههای خرید و راه اندازی این دستگاهها میشود.
از سوی دیگر، سیستم DVR با استفاده از یک کابل BNC کواکسیال به دوربین متصل میشود و این موضوع میتواند محدودیتها و چالشهایی را برای کار با این سیستم به همراه داشته باشد.
درواقع تصاویر دوربین های مدار بسته از بستر کابل های کواکسیال به دستگاه DVR منتقل و در آنجا بر روی هارد یا هاردهایی که روی دی وی آر نصب شدهاند، ضبط میشود. در ادامه میخواهیم مهم ترین نکات در خصوص این دستگاه را مطرح کنیم.
سیستمهای انویآر از دوربینهای IP استفاده میکنند و دستگاه ضبط تصاویر و ویدئوهای مستقل دارند. سیستم سخت افزاری دوربینهای IP نسبت به دوربینها آنالوگ هوشمندتر و پیشرفتهتر بوده و قابلیت تحلیل ویدئویی مانند تشخیص چهره را ارائه میکند.
در نتیجه، سیستمهای دیویآر در مقایسه با انویآر تصاویری با کیفیت پایینتر ارائه میدهند. همچنین سیگنالهای صوتی از طریق کابل کواکسیال به خوبی ارسال نمیشوند؛ از طرف دیگر ضبط کنندههای DVR معمولا تعداد محدودی پورت ورودی صوتی دارند.
ضبط کنندههای NVR سیگنال دیجیتال خالصی را از دوربینها دریافت میکنند و به همین دلیل کیفیت ویدیوی آن بهتر از سیستمهای DVR با همان رزولوشن است.
همچنین سیستمهای دیویآر به دلیل استفاده از کابلهای کواکسیال انعطاف پذیری کمتری در استفاده، نصب و راه اندازی دارند و در مقابل سیستمهای انویآر به دلیل تحت شبکه بودن و عدم نیاز به اتصال فیزیکی دوربینها به این سیستمها از انعطاف پذیری بالاتری برخوردار هستند؛ در عوض دوربینهای IP در سیستمهای دیویآر فقط باید در یک شبکه باشند.
با توجه به آنچه مطرح شد، میتوان گفت که با وجود قیمت پایین سیستمهای دیویآر، سیستم انویآر نیز از قابلیت تحت شبکه بودن، انعطاف پذیر و امکان کارکرد هوشمندانه برخوردار است.
با این حال سیستمهای تحت شبکه قیمت بالاتری دارند. به همین دلیل در انتخاب یکی از سیستمهای NVR یا DVR برای خرید باید به نیاز کاربری خودتان در محیط مورد نظر دقت کنید. برای مثال، اگر سیستم مدار بستهای برای محیطی کوچک میخواهید، انتخاب دستگاههای DVR برایتان مناسب است و نیاز به صرف هزینههای بالاتر ندارید؛ اما اگر به سیستمهای نظارتی در کارخانهها، سازمانهای اداری، فروشگاههای بزرگ و… نیاز دارید، سیستمهای تحت شبکه به دلیل قابلیت انعطاف پذیری، نصب آسان، ارائه سرویسهای هوشمند با کیفیت و کارایی بالاتر گزینه بهتری به شمار میآیند.